Hayeeee Nederland, Welcome to the USA

De week voordat ik vertrok naar de Verenigde Staten was een week vol chaos, maar veel fijne momenten. Nogmaals een shout-out naar alle mooie, bijzondere mensen die ik de laatste twee weken in Dutchieland nog heb mogen zien, spreken en knuffelen. Van gekke parties, latenight talks tot bonfires op het Waalstrandje; ik heb genoten. Thankjoe!

Na een 16 uur durende reis met lekker eten in het vliegtuig, goede films en zonder jankbabies (thank god) arriveerde ik op het vliegveld van Bozeman, Montana, USA. Bij de gate in Minneapolis ontmoette ik Anita, die tevens voor een semester naar Montana State University (MSU) zou gaan en ook nog eens in dezelfde hall op de campus zou verblijven. Jippie-ah-jee! We werden opgepikt door een student van MSU en die bracht ons naar de campus. Ik ontmoette mijn roommate Hye Won uit Zuid -Korea, maar na een aantal verwoede pogingen haar naam uit te spreken, mag ik haar Henie noemen. (Anders klinkt het net alsof een angstaanjagende karatetrap volgt, which does not…). Met liefde en plezier dook ik daarna mijn bed in, want ik was inmiddels ongeveer 26 uur wakker en mijn ogen en de rest van mijn lichaam zeiden: NO MORE.

In de dagen die daarop volgden waren er veel introductiepraatjes, rondleidingen en kennismakingen voor de internationale studenten. In totaal zijn we met ongeveer 750 internationale studenten van over heel de wereld. Nederland, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Australië, Engeland, Ierland, Zweden, Noorwegen, Brazilië, Saoedi-Arabië, Turkije, Zuid-Korea, Japan, China, Mongolië, Alaska… bijna ieder land wordt vertegenwoordigd. Gedurende de introductie werden we doodgegooid met het gegeven dat het drinken van alcohol pas mag vanaf je 21ste en marihuana toch echt verboden is in de staat Montana. Ook werd er op gehamerd dat het Amerikaanse schoolsysteem verschilt van het Europese: mandatory attendance everywhere. Gelukkig is dit jonkie dan toch oud genoeg om een biertje te drinken, kan ik een jointje gerust missen en zullen we nog moeten zien hoe mandatory the mandatory is.

Waar ik zo ontzettend van geniet tijdens het reizen of being abroad is dat iedereen zo onwijs open is tegenover elkaar. Je hebt er niets aan om mensen vooraf al te beoordelen op iets, en iedereen komt hier without a clue dus alle internationals staan open voor een praatje, ontmoeting, biertje of andere activiteit. Daarbij vindt iedereen het cool en interessant om andere nationaliteiten, culturen en gebruiken te leren kennen, dus dat maakt iedereen onwijs benaderbaar. Ik moet enorm lachen om de Ierse en Britse humor, de schattige Koreaantjes (ik ben een reus voor hen) en de gekke Japanners met hun selfies all the time. Ik ben ontzettend blij met het chille gezelschap van de Spanjaarden, de avontuurlijke Australiërs en de altijd gezellige Duitsers.

In de eerste week gingen we ook met een hele grote groep hiken naar de M van Montana. De bikkels onder ons vervolgden daarna hun weg naar Baldy Mountain (12 km stijgen en dalen, voornamelijk stijgen...). Deze tocht was enorm heavy. Ik heb een hartslagfrequentie bij mezelf gemeten waar ik niet over durf te spreken en als ik probeerde te genieten van het uitzicht, hoorde ik enkel mijn knieën huilen. Ik denk niet dat de fysio dit bedoelde met lichte lichamelijke belasting. Nee, joking, HAHAHA, de tocht was ontzettend cool en avontuurlijk en het uitzicht was prachtig. Stiekem genoot ik gewoon van de stilte, af en toe onderbroken door wat gehijg en rollende stenen. Niet te vergeten dat het uitzicht meer dan de moeite waard was!

Diego, Délia, Charlie, Inigo, Gürkan, Anita en ik hebben salsales genomen en daarna hebben we genoten van echte performances bij de karaoke. Eigenlijk was het meer een soort ‘Open Mic’ avond, want iedereen was sick goed. Ook vond ik mijn weg naar een traditionele American houseparty, waarna ik mezelf Beerpongchampion mocht noemen.

Een paar dagen later nam ik samen met een aantal anderen deel aan de Bozemonster Obstacle Run. Een beetje jammer dat het regende en het 8 graden buiten was… maar het was dikke fun! We hebben lekker gemodderworsteld, over hooibalen gesprongen, onder obstakels door getijgerd en gezwommen.

Verder zijn we nog naar het Museum of the Rockies gegaan, waar dinossaurusfossielen en shows in het planetarium ons meer hebben geleerd over de Rocky Mountains.

Nu is de eerste week met colleges begonnen. Ik volg een economievak genaamd Industrial Organization samen met m’n nieuwe Duitse Freunden Sander en Tim. Ook mijn Amerikaanse vriendin Hannah vergezelt en ondersteunt me bij het bestuderen van economische strategiemodellen. Daarnaast volg ik drie psychologievakken, namelijk Social Psychology, Developmental Psychology en Behavior Modification, welke me allemaal erg bevallen. Het schoolsysteem is super anders; kleine klasjes, veel meer persoonlijke benadering van de docent, verplichte aanwezigheid en een hoop testen, quizzen en huiswerk. Even wennen, maar dat moet goed komen.

Lieve vriendjes, vriendinnetjes, familie, I’ll keep you guys posted zo nu en dan. In mijn kamertje heb ik mijn fotomuur in het klein nagebootst, dus veel van jullie zie ik iedere ochtend. Tom en Dries, bedankt voor jullie ‘welterustenkussen’, het slaapt eerlijk. Carlijn en Marloes, Carloes luistert goed naar me. Pat en Flo, kleine Gerrit het uiltje staat op mijn nachtkastje en lieve paps en mams, jullie fotolijstje prijkt op mijn bureau.

Geniet van het laatste lekkere weer in Nederland, spam me niet zo met die Icebucket Challenge en aan mijn Nijmeegse lievelingen: bezoek Prateur - muziektheaterfestival op locatie van 4 t/m 21 september. Hier zie je mijn medespelers schitteren!

Veel liefs en groetjes daar,

Ik denk aan jullie,

Have a good one!